Θέλω να τρομάξω, μα δε μ’ αφήνουν

8.664 κρούσματα COVID-19 μέχρι σήμερα στην Ελλάδα και 242 νεκροί. Ποσοστό θανάτων 2,79%. Μόνο μικρό δεν το λες. Προσπαθώ να τρομάξω, να νιώσω έστω κι ένα μικρό φόβο.

Πέφτω πάνω σε συνέντευξη του καθηγητή Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ, Γιάννη Τούντα. Σκέφτομαι, «ωραία, αυτός είναι σοβαρός και αξιόπιστος, θα τα καταφέρει να με συμμαζέψει». Κι όντως αρχίζει να λέει διάφορα τρομακτικά σενάρια, ανάμεσα σε αυτά και ότι «έχουν μολυνθεί τουλάχιστον 60.000 συμπολίτες μας. Υπάρχουν περισσότερα από 10.000 ενεργά κρούσματα. Γύρω μας υπάρχουν 10.000 συμπολίτες μας μεταδίδουν τον ιό. Το νούμερο αυτό προκύπτει από μια διεθνή εκτίμηση ότι τα κρούσματα τα πραγματικά είναι 10 φορές περισσότερα από αυτά που βρίσκουμε από τα τεστ».

Άρα, σύμφωνα με τη διεθνή εκτίμηση που επικαλέστηκε ο κ. Τούντας περί δεκαπλάσιων πραγματικών κρουσμάτων από τα επιβεβαιωμένα, γύρω μου δεν κυκλοφορούν 60.000 «μολυσμένοι» από τον ιό, αλλά 8.664 Χ 10 = 86.640 μολυσμένοι.

Λαμβάνω, όμως, ως δεδομένο το 60.000 του εγνωσμένου κύρους καθηγητή Γιάννη Τούντα και κάνω τον υπολογισμό με τους 242 υπαρκτούς θανάτους. Μου βγαίνει ποσοστό θανάτων στο σύνολο των κρουσμάτων 0,4%! Συγγνώμη, αλλά με 0,4% έχω περισσότερες πιθανότητες να πεθάνω από καρδιακό νόσημα ή εγκεφαλικό που θα μου προκαλέσει το άγχος να μην κολλήσω COVID-19 παρά από τον ίδιο τον COVID-19.

Λυπάμαι, αλλά έτσι δεν κάνουμε δουλίτσα, δε με βοηθάνε να φοβηθώ. Ειδικά, αν υπολογίσω ότι ανάμεσα στους 242 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους με επίσημη αιτία θανάτου τον COVID-19 υπάρχουν άνθρωποι υπερήλικες ή/και με νόσους που ούτως ή άλλως έκαναν την κατάσταση της υγείας τους να χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα επιβαρυμένη. Και δεν αναφέρομαι σε διαβητικούς ή υπερτασικούς. Σιγά το «υποκείμενο νόσημα». Μιλάω για καρκινοπαθείς τελικού σταδίου ή ανθρώπους με ανοσολογική ανεπάρκεια που –ο Θεός να τους φυλάει – μπορούν ανά πάσα στιγμή να κολλήσουν οτιδήποτε κυκλοφορεί γύρω τους.

Εξαιρώ και το απίστευτο που συμβαίνει ότι δεν πραγματοποιούνται νεκροψίες σε νεκρούς που ο θάνατός τους έχει «χρεωθεί» στον COVID-19.

Όχι, με όλα αυτά τα δεδομένα και, κυρίως, με το 0,4% του κ. Τούντα δε δύναμαι να πανικοβληθώ. Ας με συγχωρήσουν, αλλά αυτοί φταίνε. Κι από την άλλη, σταμάτησα πια να διαβάζω αυτή τη βροχή «επιστημονικών ερευνών» με θέμα «πώς να ξεχωρίσω ένα απλό κρυολόγημα από τον COVID-19». Δηλαδή, έρευνες πανεπιστημίων που ανακάλυψαν ότι αν έχω απλό κρυολόγημα χάνω τις γλυκόξινες και πικρές γεύσεις, ενώ αν άρπαξα COVID-19 δε μπορώ να γευτώ τις σκέτα γλυκές και τις αλμυρές γεύσεις κι ότι αυτός είναι ένας αξιόπιστος τρόπος να καταλάβω τι από τα δύο έχω. Ρε φίλε, άμα έχω πυρετό και βήχα θα πάω να κάνω τεστ, δεν θα κάθομαι να δοκιμάζω φαγητά για να δω τι έχω, θέλετε να μας τρελάνετε, πείτε το.

Το μόνο λυπηρό στην όλη υπόθεση είναι ότι επιστήμονες καταξιωμένοι αυτοαναιρούνται διαρκώς εκφράζοντας μέρα παρά μέρα εντελώς αλληλοσυγκρουόμενες βεβαιότητες. Να, όπως ο κ. Τούντας που τον Αύγουστο μας μιλάει για 60.000 πραγματικά κρούσματα, ενώ μόλις τον Απρίλιο, μας διαβεβαίωνε ότι...