Χθεσινή φωτογραφία από την Αγια Σοφιά, χαρακτηριστική της αντίληψης των γειτόνων μας για τη σπουδαιότητα και την ιερότητα του χώρου, ακόμη και τώρα που λειτουργεί ως τζαμί.
Συνεννοημένοι να μας τρελάνουν είναι οι Αρχιεπίσκοποι. Ο Αθηνών σιγοντάρει τον Χαρδαλιά, ο Αμερικής χρησιμοποιεί σετ κουταλιών στη Θεία Κοινωνία, βγήκε τώρα κι ο Κύπρου να τα κάνει ακόμη χειρότερα. Διαβάζω τη δήλωσή του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου: " Καμιά φορά δεν γινήκαμε μασκαράδες, ούτε όταν ήμασταν μικροί· θα γίνουμε τώρα που γεράσαμε;" σχετικά με την απόφαση να φορούν οι πιστοί υποχρεωτικά μάσκα στους ναούς και σκέφτομαι "Μπράβο του! Λεβεντιά!". Διαβάζω ολόκληρη τη δήλωσή του στους δημοσιογράφους μετά τη σημερινή Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό τού Τιμίου Σταυρού Στροβόλου και μένω με το στόμα ανοιχτό: «Περιττεύει βέβαια οποιαδήποτε δήλωση διότι ήσασταν στην εκκλησία και είδατε το εκκλησίασμα ότι ήταν όλοι συνεπέστατοι, φορώντας μάσκες. Είχατε κι εσείς μάσκες. Οι μόνοι που δεν φορούσαν μάσκες ήμασταν εμείς διότι λειτουργούσαμε! Αλλά έχει ακόμη ένα λόγο που δεν θα έπρεπε να έχουμε εμείς μάσκες· εμείς καμιά φορά δεν γινήκαμε μασκαράδες, ούτε όταν ήμασταν
Έγραφα προχτές για τον ταπεινωτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν υπουργοί της Ελληνικής κυβέρνησης από μέλη της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωκοινοβουλίου. Δείτε και, κυρίως, ακούστε ένα μικρό απόσπασμα αυτής της συνεδρίασης (θα πρότεινα να αφήσετε ανοιχτό τον ήχο σε όποιο από τα παρακάτω βίντεο αποφασίσετε να δείτε). Να θυμίσω ότι μέλος της Ε.Ε. είναι η Ελλάδα και όχι η Τουρκία τα συμφέροντα τής οποίας υπερασπίζονται στην ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθετώντας κάθε ψέμα της τουρκικής προπαγάνδας. Να τονίσω ότι το εν λόγω απόσπασμα δημοσιοποίησε ο ... Έλληνας ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης, που το συνόδεψε μαζί με αυτή την πανηγυρική δήλωση κατά της Ελλάδας, όπως βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία. "Μας πήρανε χαμπάρι"! Αυτό το γράφει δημόσια Έλληνας για την Ελλάδα! Έτσι, για να γνωριζόμαστε σιγά-σιγά. Να μη μένουν αμφιβολίες. Εντάξει, θα ήταν περίεργο να περιμένουμε κάτι διαφορετικό από ανθρώπους που τους βλέπουμε να κρατούν με τόσο σεβασμό τη σημαία της Παλ
Κανονικά, θα έπρεπε τώρα να γράψω ένα εισαγωγικό κείμενο σχετικά με τη θεματολογία του blog , ώστε να επιτευχθεί το « to know us better », όπως έλεγε και η Νόρα Βαλσάμη στον Χρόνη Εξαρχάκο. Το θεωρώ περιττό, καθώς ακόμη κι εγώ βρίσκομαι σε μία διαρκή γνωριμία με τον εαυτό μου. Αρνούμενος να ενταχθώ κάπου, οπουδήποτε, επέλεξα να «είμαι» και όχι να «ανήκω». Αυτό έχει τις δυσκολίες του, διότι όταν είσαι ενταγμένος σε έναν πολιτικό χώρο, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τον υπερασπίζεσαι και, μάλιστα, με επιχειρήματα που σου προσφέρει έτοιμα ο υπεύθυνος ιδεολογίας του κόμματος. Όταν όμως κάποιος αποφασίζει να μην «ανήκει», αλλά να «είναι» ο εαυτός του, τότε συχνά πέφτει σε αντιφάσεις ή και αυτοαναιρείται. Ο λόγος είναι απλός. Δεν νιώθει υποχρεωμένος να υπηρετεί κάτι ή κάποιον «με τα σωστά και τα λάθη του». Υπερασπίζεται μόνο ό,τι θεωρεί σωστό τη δεδομένη στιγμή υπό τις δεδομένες συνθήκες. Καθώς, όμως, οι στιγμές και οι συνθήκες αλλάζουν, λογικό είναι να αλλάζει και το περιεχόμενο του