Η επιδημία του Σημιτισμού
"Άσχετα από τον νόμιμο ή όχι χαρακτήρα της, η ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία αποτελεί προκλητική ενέργεια κατά της Τουρκίας, σε μια στιγμή που εμείς και η Άγκυρα, με τη βοήθεια της Γερμανίας, οδεύαμε προς το τραπέζι των διαπραγματεύσεων". Αυτό θα μπορούσε να είναι άρθρο στη Χουριέτ. Τη φράση «Άσχετα από τον νόμιμο ή όχι χαρακτήρα της, η ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία αποτελεί προκλητική ενέργεια κατά της Τουρκίας» δεν την ξεστόμισε ούτε ο Ερντογάν.
Κι όμως, είναι απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύτηκε σήμερα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Το υπογράφει ο Σωτήρης Βαλντέν. Σημιτάνθρωπος όσο δεν πάει. Άλλωστε επί Σημίτη προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και υπηρέτησε ως σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών από το 2000 έως το 2003. Είναι επίσης ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ. Είναι και μέλος της «Γέφυρας», αυτής της Ομάδας που επιδιώκει τη συμπόρευση του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ομάδα «Γέφυρα» συμμετέχουν μεταξύ άλλων η Μαρία Ρεπούση, ο Νίκος Μπίστης, ο Γιάννης Μπουτάρης και γενικά όλα τα Σημιτικά μπουμπούκια του εθνομηδενισμού και της ουδετεροπατρίας.
Είναι χωμένοι, μαζί με τις απόψεις τους, παντού. Και μέσα στη σημερινή κυβέρνηση. Έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τόσο ανθελληνικές θέσεις δημόσια; Από τη στιγμή που υπάρχει Δημοκρατία, το έχουν. Ποιος όμως εκφράζει τον αντίλογο σε αυτές τις απόψεις; Δυστυχώς, κανείς! Το ΚΚΕ λέει ότι δε μας νοιάζει τι θα γίνει με το Αιγαίο καθώς «εμείς δεν μπλεκόμαστε στα παιχνίδια των πολυεθνικών και του καπιταλισμού», ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει Ερντογάν κρατώντας πλέον ελάχιστα προσχήματα, στη ΝΔ έχει κυριαρχήσει η νοσηρότητα του φιλελευθερισμού χωρίς σύνορα, το ΚΙΝΑΛ δεν ξέρει/δεν απαντά, ο Βελόπουλος είναι γραφικός και ο Βαρουφάκης είναι τόσο χρήσιμος στη Βουλή όσο κι ένα παγόνι.
Υπάρχει ελπίδα να δημιουργηθεί μία οργανωμένη προσπάθεια απέναντι στην επιδημία του Σημιτισμού; Από μένα είναι «όχι». Ούτε καν μπαίνω σε συζήτηση για τους νεοναζί τύπου Κασιδιάρη. Μιλάμε για κάτι υγιές, γνήσια πατριωτικό και με σοβαρό λόγο. Κάτι αριστεροί τύπου «διεθνιστές – πατριώτες» είναι για συζήτηση μόνο αν βαριέσαι αφόρητα και θες να πετάξεις μισή ώρα από τη ζωή σου. Η Εκκλησία θα ήταν μία λύση, αλλά όχι με τη σημερινή Ιεραρχία και τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο που πριν 2 ημέρες αποφάσισε οι πιστοί να φοράνε μάσκες ακόμη και στα προαύλια των ναών της μητρόπολής του.
Να αλλάξει κάτι σύντομα, δεν το βλέπω. Τι κάνουμε, λοιπόν; Ό,τι έλεγε ο Μάξιμος ο Ιβηρίτης εκ Τραπεζούντος που είχε το κελάκι του λίγο πιο κάτω από το κελί του Αγίου Παΐσίου, στο δρόμο προς την Ιβήρων. «Προσοχή και προσευχή». Αυτό μας έμεινε αδέλφια. Εντάξει, δεν το λες και λίγο. Αν το ακολουθήσουμε πιστά, είναι τα πάντα.
