Καν’το όπως η Πολωνία

Το θέμα είναι μεγάλο και σε σπουδαιότητα και σε μέγεθος. Επειδή όμως με τέτοια ζέστη τα μεγάλα κείμενα δε διαβάζονται θα συντομεύσω όσο μπορώ, αλλά ομολογώ πως δεν είμαι και ό,τι καλύτερο στη συμπύκνωση λόγου και νοημάτων. Εκ των προτέρων ζητώ συγγνώμη και υπομονή.

Λοιπόν, μπορεί να βρίζουμε τις χώρες της ομάδας του Βίσεγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία) επειδή όχι μόνο αρνήθηκαν να φιλοξενήσουν έστω κι έναν «πρόσφυγα», αλλά σήκωσαν και κάτι τείχη μέχρι τον ουρανό για να μην περάσεις κανείς παράνομα, όμως πρέπει να ομολογήσουμε ότι για το συμφέρον των χωρών τους μια χαρά έπραξαν.

Για το ότι εμείς είμαστε χώρα μπείτε σκύλοι αλέστε ευθύνονται οι κυβερνήσεις μας και όχι οι χώρες του Βίσεγκραντ. Αυτές, λοιπόν, έκαναν και κάτι άλλο ακόμη. Αρμενία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία μαζί με Λετονία, Λιθουανία, Μολδαβία, και Ουκρανία αρνήθηκαν να επικυρώσουν  τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης). Λέγεται «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» βέβαια, αλλά ούτε η Τουρκία την επικύρωσε. Επίσης δεν την επικύρωσε και η Αγγλία.

Για να μη μπερδευόμαστε με κάτι Τουρκίες κ.τ.λ. το «Συμβούλιο της Ευρώπης» δεν είναι όργανο της Ε.Ε., απλώς η Ε.Ε, σέρνεται πίσω από το Συμβούλιο της Ευρώπης και υποχρεώνει τα μέλη της να αποδέχονται τις ενέργειες του Συμβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και λοιπά δικαιωματίστικα. Γι’ αυτό και μπορεί να δείτε ότι κάποιες Συμβάσεις αναφέρουν στις υπογραφές «διάφορες χώρες του κόσμου συν την Ε.Ε. σαν μία χώρα». Αυτό συμβαίνει μόνο στην περίπτωση που τουλάχιστον 10 χώρες της Ε.Ε. την υπογράψουν κι ας δημιουργείται η εντύπωση ότι έχουν υπογράψει όλες. Αν, όμως, αρχικά έχουν υπογράψει 10 ή 11 χώρες, αλλά στη συνέχεια οι δύο αποχωρήσουν, τότε το πουλόβερ ξηλώνεται και η Ε.Ε, χάνει το κύρος της και τη δήθεν ενιαία γραμμή της. Το ποιες χώρες υπέγραψαν τη «Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας» μπορείτε το δείτε εδώ.

Στον ίδιο ιστότοπο μπορείτε να δείτε και άλλες πληροφορίες γενικά για το «Συμβούλιο της Ευρώπης» και ποιο ρόλο παίζει.

Οι τρεις από τις τέσσερις χώρες της ομάδας του Βίσεγκραντ αρνήθηκαν εξ αρχής να επικυρώσουν την εν λόγω σύμβαση. Κυνηγήθηκαν, τους έκραξε όλο το νεοταξίτικο σύμπαν, καταγγέλθηκαν από Διεθνείς Αμνηστίες και Μ.Κ.Ο., αλλά δεν κατάλαβαν τίποτε και δεν έκαναν πίσω.

Ένα πρωί, ξύπνησε και η τέταρτη χώρα, η Πολωνία, και λέει κι αυτή «Γεια σας, φεύγουμε, η Σύμβαση δε μας αφορά». Το πρόβλημα ήταν ότι αρχικά η προηγούμενη «κεντροπροοδευτική» κυβέρνηση της Πολωνίας είχε πανηγυρικά αποδεχτεί τη Σύμβαση. Αυτά όμως είναι «προβλήματα» για χώρες λαπάδες όπως η δική μας που άπαξ και υπογράφηκε η «Συμφωνία των Πρεσπών» δήθεν οι επόμενες κυβερνήσεις δε μπορούν να την καταργήσουν.

Λοιπόν, η Πολωνία δεν έχει τέτοια προβλήματα και πήρε πίσω την υπογραφή της. Πάλι ξεσηκώθηκε το νεοταξίτικο σύμπαν, πάλι τα διεθνή ΜΜΕ την καταγγέλλουν ως βάρβαρη χώρα, πάλι οι ΜΚΟ διαδίδουν ότι «η Πολωνία θέλει να μένουν ατιμώρητοι όσοι κακοποιούν γυναίκες και τα λοιπά γνωστά».

Όλα αυτά συμβαίνουν κάτω από τον γενικό δακρύβρεχτο τίτλο «Η Πολωνία αποχωρεί από την ευρωπαϊκή σύμβαση κατά της βίας στις γυναίκες νομιμοποιώντας την ενδοοικογενειακή βία την ώρα που ο εγκλεισμός ενάντια στον κορονοϊό, τροφοδότησε την κακομεταχείριση των πιο ευάλωτων ατόμων, όπως αναφέρει ο ΠΟΥ».

Πόσο γλυκά και χαλαρά μπερδεύονται όλα μεταξύ τους, ε; Κορονοϊός, εκβιασμοί, συμβάσεις… Και τώρα που είπα «εκβιασμοί», με το που ανακοίνωσε η Πολωνία ότι θέλει να αποχωρήσει από τη Σύμβαση, εμφανίστηκαν διάφοροι που ζήτησαν να μην πάρει η Πολωνία χρήματα από το Ταμείο της Ε.Ε. για την Αντιμετώπιση της Πανδημίας, αν δεν ακυρώσει την αποχώρησή της.

Υπάρχει, όμως, πάντα και η άλλη πλευρά Θα προσπαθήσω όσο πιο πυκνά να παρουσιάσω τις θέσεις που εκφράζει η κυβέρνηση της Πολωνίας για να υπερασπιστεί την απόφαση της αποχώρησής της από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

«Τα τελευταία χρόνια αποδείξαμε ότι  η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας είναι η απόλυτη προτεραιότητά μας.
Κάναμε στο νόμο όλες τις αλλαγές που κατά καιρούς είχαν υποσχεθεί ότι θα πραγματοποιήσουν όλα τα αριστερά και φιλελεύθερα κόμματα, αλλά ποτέ δεν ψήφισαν.  
Η πολωνική νομοθεσία αποτελεί πρότυπο για άλλες χώρες όσον αφορά στο επίπεδο προστασίας των γυναικών από τη βία. Όποιος λέει ότι αποχωρώντας η Πολωνία από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, μειώνουμε το επίπεδο προστασίας των γυναικών, θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα: σε ποιο βαθμό δεν ανταποκρίνεται η πολωνική νομοθεσία και δεν πληροί τις απαιτήσεις που ορίζονται στην εν λόγω  Σύμβαση; Τι παραπάνω προσφέρει η Σύμβαση στην προστασία των γυναικών;
Ο πολωνικός νόμος είναι υποδειγματικός ως προς αυτό και πληροί όλες τις προϋποθέσεις που ορίζονται στη σύμβαση στον τομέα της προστασίας από τη βία κατά των γυναικών. Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι οι νόμοι της Πολωνίας είναι αποτελεσματικότεροι από τις συμβατικές υποχρεώσεις της Σύμβασης. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα όσων κάνουν επίθεση στην Πολωνία. Το πρόβλημα είναι ότι κάτω από τον παραπλανητικό τίτλο της Σύμβασης ενάντια στη βία κατά των γυναικών, κρύβονται άλλες επιδιώξεις που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά.

Καταγγέλλουμε τη Σύμβαση επειδή με πονηρό τρόπο περιλαμβάνει ιδεολογικές διατάξεις, τις οποίες δεν αποδεχόμαστε και θεωρούμε επιβλαβείς για τη χώρα μας. Ένα από αυτά είναι η κατασκευασμένη έννοια του «φύλου» που έρχεται  σε αντίθεση με το βιολογικό φύλο.  Μέσα στις σελίδες της Σύμβασης αυτής κρύβεται το  συμπέρασμα ότι το εάν κάποιος είναι γυναίκα ή άντρας δεν το καθορίζει η βιολογία, αλλά ότι αυτό  είναι θέμα κοινωνικοπολιτιστικών επιλογών που έχει δικαίωμα να κάνει ο καθένας.

Σχετικά με αυτήν την ιδεολογική υπόθεση, υπάρχει η εντολή να αλλάξει η εκπαίδευση των παιδιών στα σχολεία στον τομέα αυτού του τύπου επιστήμης. Η Σύμβαση επιδιώκει να  αλλάξουμε στάσεις και πεποιθήσεις της νέας πολωνικής γενιάς μαθητών. Να τους υποχρεώσουμε να υιοθετήσουν αυτού του είδους τις θεμελιωδώς ψευδείς παραδοχές , περί κατάργησης του βιολογικού καθορισμού του φύλου και τον ξεκάθαρο διαχωρισμό «άντρα – γυναίκα».
Επιδιώκει η Σύμβαση αυτή να αλλάξουμε νόμους και αποφάσεις που καλύπτουν τρεις τομείς: την εκπαίδευση παιδιών και εφήβων, τις οικογενειακές σχέσεις στο πλαίσιο των ΛΟΑΤ απαιτήσεων και να αποδεχθούμε πώς υπάρχει επιρροή της θρησκείας και των παραδοσιακών μας εθίμων στην ενδοοικογενειακή βία.
Αρνούμαστε να μας διατάζουν να αλλάξουμε την εκπαίδευση των παιδιών στα σχολεία, αρνούμαστε να διδάσκονται ότι το βιολογικό φύλο είναι αρχαϊσμός και ότι στην πραγματικότητα  εντάσσεται στο  κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο. Απορρίπτουμε επίσης την προώθηση των LGBT θέσεων στις οικογενειακές σχέσεις. Αρνούμαστε να μετατρέψουμε τις θέσεις που εκφράζουν οι αριστεροί ακτιβιστές και κύκλοι  ομοφυλόφιλων σε λειτουργικό νόμο του Κράτους. Επιπλέον, δεν πιστεύουμε ότι οι θρησκείες και τα έθιμα πρέπει να αμφισβητηθούν επειδή «θεωρούνται κύριες αιτίες ενδοοικογενειακής βίας».

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης  δεν προσπαθεί μόνο να καταργήσει ένα συγκεκριμένο σύστημα αξιών, αλλά είναι αντίθετη και με συγκεκριμένα συνταγματικά δικαιώματα . Είμαστε υποχρεωμένοι καταγγείλουμε τη Σύμβαση για να υπερασπιστούμε την Πατρίδα μας, τις Αξίες μας, τις Παραδόσεις μας, την Πίστη μας.

Ποια άλλη χώρα της Ε.Ε. έχει σε ισχύ νόμο σύμφωνα με τον οποίο, από τη στιγμή που μία γυναίκα καταγγείλει ενδοοικογενειακή βία και επέμβει η Αστυνομία, αυτομάτως απομακρύνεται από την οικία ο δράστης και δεν φεύγει το θύμα για να κρυφτεί σε ένα «καταφύγιο κακοποιημένων γυναικών». Το θύμα ενδοοικογενειακής βίας παραμένει προστατευόμενο στο σπίτι του. Ποια άλλη χώρα της Ε.Ε. προωθεί νόμο σαν τον δικό μας όπου η ποινή του βιασμού φτάνει τα ισόβια;»

Αν φτάσατε μέχρι αυτό το σημείο, μπράβο σας και σας ευχαριστώ που δεν με αφήσατε να κάνω άδικα τόσο κόπο στη μετάφραση.

Τελειώνουμε σε λίγο. Λοιπόν, και ο Υπουργός Δικαιοσύνης Zbigniew Ziobro και πολλοί  άλλοι υπουργοί της πολωνικής κυβέρνησης κατήγγειλαν τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αναφέροντας, μεταξύ άλλων «Η Σύμβαση έρχεται σε αντίθεση με τα άρθρα 18, 48 και 53 του Συντάγματος, τα οποία α) εγγυώνται στους γονείς το δικαίωμα να μεγαλώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις β) εγγυώνται την προστασία της μητρότητας και της πατρότητας".

Σε αυτό το σημείο να πω ότι και οι άλλες τρεις χώρες της ομάδας του Βίσεγκραντ, αλλά και η Βουλγαρία, δεν θέλουν παρτίδες με τη «Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας» κατόπιν αποφάσεων των Συνταγματικών Δικαστηρίων τους, σύμφωνα με τις οποίες η Σύμβαση έρχεται σε αντίθεση με άρθρα των εθνικών Συνταγμάτων θίγοντας την προστασία της οικογένειας, της θρησκευτικής πίστης και των παραδόσεων.

Αν και το «Συμβούλιο της Ευρώπης» κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αποδείξει ότι οι χώρες που καταγγέλλουν τη Σύμβαση λένε ψέματα – με ποιο δικαίωμα άραγε ένας Οργανισμός από το πουθενά καταγγέλλει ολόκληρες χώρες ως ανυπόληπτες;- έχει γίνει φανερό ότι μετά την ψήφιση της αρχικής Σύμβασης που αποδέχτηκαν όσες χώρες την αποδέχθηκαν, προστέθηκαν άρθρα χωρίς να ζητηθεί η ανανέωση έγκρισης των χωρών που την υπέγραψαν. Ως εκ τούτου, θεωρήθηκαν αποδεκτές και μπήκαν σε ισχύ. Μία από αυτές τις προσθήκες κάνει λόγο για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών, για το ότι «η βία κατά των γυναικών αφορά σε όποιον νιώθει και δηλώνει γυναίκα» και άλλα αντίστοιχα αιτήματα της ΛΟΑΤ κοινότητας.

Μπορείτε να δείτε εδώ την προσπάθεια του «Συμβουλίου της Ευρώπης» να κρύψει τις πονηριές του κάτω από το χαλί.

Επειδή, όμως, οι τύποι είναι ξεδιάντροποι και θρασύτατοι εύκολα αποκαλύπτεις τις πραγματικές τους προθέσεις. Ενώ, λοιπόν, το Συμβούλιο της Ευρώπης υποστηρίζει ότι όλα είναι ψέματα και ότι η Σύμβαση της Βίας κατά των Γυναικών δεν ακουμπά καθόλου το θέμα της ΛΟΑΤ κοινότητας, ιδού η ιστοσελίδα της ILGE – Europe που διατρανώνει ότι «η Ευρωπαϊκή σύμβαση για τη βία κατά των γυναικών αφορά στην προστασία των λεσβιών, αμφιφυλόφιλων και τρανς γυναικών».

Και για να το κάνουμε πιο ξεκάθαρο, η ILGE-Europe είναι το ευρωπαϊκό παράρτημα της Διεθνούς Ένωσης Λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, trans και Intersex ατόμων. Σκοπός της είναι η προστασία και προώθηση των συμφερόντων  των λεσβιών , των ομοφυλόφιλων , των αμφιφυλόφιλων , των τρανς και των μεσοφυλικών ατόμων ( LGBTI), σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Συμμετέχει σε  περισσότερους από 500 οργανισμούς σε όλη την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία. Η ILGE-Europe έχει συμβουλευτικό καθεστώς στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών (ECOSOC) και συμμετοχικό καθεστώς στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Δηλαδή και εν ολίγοις, η ILGE-Europe συμμετέχει στη διαμόρφωση των πολιτικών και των αποφάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η απόδειξη υπάρχει εδώ.

Για τόση κουτοπόνηρη ξεφτίλα μιλάμε. Μία συστηματική προσπάθεια κατάργησης των Εθνικών Συνταγμάτων κάθε χώρας μέσα από διεθνείς Συμβάσεις με αθώο τίτλο και καταστροφικό περιεχόμενο. Και κάτι λαπάδες όπως αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα, νομίζουν ότι τις αποφάσεις τις παίρνουν οι ίδιοι. Πόσο μικροί κι ελάχιστοι άνθρωποι για μία τόσο σπουδαία χώρα!