Πόσο "Δένδιας" είσαι;

 

Το ότι η πολιτική πέρασε στο twitter δεν είναι απαραίτητα κακό. Το ότι η πολιτική, όμως, ασκείται πλέον αποκλειστικά με την ελαφρότητα του twitter και γενικά των social media είναι καταστροφικό. Είναι λίγο ξεφτιλίκι να διαβάζεις τουίτ της @RoulaToulitsa σχετικά με το χρώμα που βάφει τα νύχια των ποδιών της κι αμέσως από κάτω να διαβάζεις σοβαρό, υποτίθεται, μήνυμα του υπουργού Εξωτερικών της χώρας σου, ως απάντηση στους Τούρκους που αλωνίζουν στο Αιγαίο.


 

"Καλούμε την Τουρκία να αποχωρήσει άμεσα από την ελληνική υφαλοκρηπίδα"! Ο ίδιος ο Δένδιας κατέστρεψε το τελευταίο άλλοθι των κυβερνητικών οπαδών ότι δήθεν "δεν υπάρχει παραβίαση υφαλοκρηπίδας, καθώς η υφαλοκρηπίδα είναι στον βυθό, άρα τα τουρκικά πλοία κάνουν αβλαβή διέλευση και δε μπορούμε να κάνουμε κάτι". Δεν μπαίνει καν το ερώτημα "Να γελάς ή να κλαις;". Κλαις! 

Ο Δένδιας μπορεί να γελάει. Με τον εαυτό του. Ειδικά όταν πριν λίγο είχε γράψει και πάλι στο twitter "Να γίνω λοιπόν απολύτως σαφής: Δεν θα δεχθούμε τετελεσμένα".

Σαφέστατος έγινε, όχι μόνο σαφής. Οχτώ, μετρημένες οχτώ φορές, προειδοποίησε αυστηρά την Τουρκία να σταματήσει την παραβίαση. Δεν σεβάστηκε κανείς από την ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό πολεμικό κι έβαλαν τα σκάφη του κάθε 15 λεπτά να εκπέμπουν μήνυμα μέσω ασύρματου στο Oruc Reis ότι το τουρκικό ερευνητικό σκάφος βρίσκεται παρανόμως εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας και το καλούν να αποχωρήσει από αυτή.

Δε σεβάστηκε κανείς από την ελληνική κυβέρνηση, τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνο Φλώρο, που ορκιζόταν προ ημερών ότι «όποιος πατήσει τα πόδια του στο έδαφός μας, πρώτα θα τον κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι».

 
 
Εκτός κι αν η προειδοποίηση ισχύει μόνο για το έδαφος και όχι για το υπέδαφος... 
Εκτός κι αν η προειδοποίηση ισχύει μόνο για όποιον "πατήσει το ελληνικό έδαφος" και όχι για όποιον βρέξει τα πόδια του σε ελληνική θάλασσα.
Όχι, δε γελάω με τον Φλώρο. Ούτε εκείνος γελάει. Πιστεύω ότι είναι βουρκωμένος από τον θυμό του. 

Όχι, δεν θέλω πόλεμο. Κανείς λογικός άνθρωπος δε μπορεί να θέλει πόλεμο. Μια σοβαρή κυβέρνηση ήθελα που να τιμά και να υπηρετεί την πατρίδα. Ντρέπομαι να τους βλέπω σαν ζήτουλες να τηλεφωνούν σε Γερμανούς, Άγγλους, Αμερικανούς, Βρυξελιώτες και να παρακαλάνε "Δώστε μια βοήθεια κύριε, ελεήστε μας καλέ κυρία, κάντε κάτι καλέ μου πρόεδρε" κι ύστερα να υποχρεώνονται να ευχαριστούν τους Αμερικανούς, τους Γερμανούς και τους Άγγλους από τη βήμα της Βουλής.

Μια ισχυρή Πατρίδα θέλω, χωρίς σερνάμενα ασπόνδυλα και Δένδιες. Την Πατρίδα μου θέλω και για τη σωτηρία της μόνο στην Παναγιά ελπίζω πλέον.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι έπαθαν οι Δεσποτάδες;

Μη φοβάστε τον πόλεμο, ο πόλεμος χάθηκε.

Περικυκλωμένοι...