4.687 χιλιόμετρα
Τόση είναι η απόσταση από την Καμπούλ του Αφγανιστάν μέχρι την Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας.
4.687 χιλιόμετρα αν κάνεις τη διαδρομή χρησιμοποιώντας εθνικές οδούς και αυτοκίνητο. Και κάποιοι πιστεύουν ακόμη ότι οι Αφγανοί φτάνουν με τα πόδια στο Αϊβαλί κι από εκεί περνάνε με βάρκες στη Λέσβο.
Τι να πεις με τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Δηλαδή ότι κάποιοι έχουν περπατήσει 4.687 χιλιόμετρα, στην καλύτερη περίπτωση.
Κι αν όντως τα περπάτησαν αυτά τα χιλιόμετρα, γιατί χρειάστηκε να πληρώσουν 4.000 έως 5.000 δολάρια ο καθένας σε λαθροδιακινητές, όπως οι ίδιοι λένε;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Κανείς δεν τα
περπάτησε. Μεταφέρονται από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν οργανωμένα μέσω Ιράν.
Τους αφήνουν τα λεωφορεία πριν τους συνοριακούς σταθμούς και περπατάνε μέχρι το
σημείο που τους περιμένουν τα επόμενα οχήματα, όπως ακριβώς συμβαίνει στα
σύνορα Ιράν – Τουρκίας, στο Dogubeyazit, απ’ όπου
είναι και το βίντεο. Το Dogubeyazit βρίσκεται στο εντοπισμένο σημείο στον χάρτη που υπάρχει στην αρχή της σελίδας.
Σε αυτό το σημείο γεννάται μία άλλη απορία που παραμένει άλυτη πολύ καιρό. Ο μέσος – προσέξτε, ο μέσος, όχι ο κατώτερος – μισθός στο Αφγανιστάν είναι στο Δημόσιο από 100-250 δολάρια, στον Ιδιωτικό τομέα οι μεγαλύτεροι μισθοί των επιστημόνων φτάνουν τα 600 ευρώ, ενώ στην αγορά η πλειοψηφία των εργατών είναι ικανοποιημένη με 150 δολάρια τον μήνα. Με αυτές τις αποδοχές, πώς είναι δυνατόν να βρίσκουν 4.000 και 5.000 δολάρια για να κάνουν τη διαδρομή Καμπούλ – Κωνσταντινούπολη;
«Κάνουν οικονομία», θα πουν κάποιοι. Δεν με πειράζει να κάνω τον χαζό προς χάριν της συζήτησης, οπότε το δέχομαι και συνεχίζουμε. Σύμφωνα με την επικαιροποιημένη κατάσταση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που κατατέθηκε στη Βουλή, από την υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, ο «εκτιμώμενος αριθμός» των ασυνόδευτων ανηλίκων στην Ελλάδα, στα τέλη του Ιανουαρίου, ήταν 5.463.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, εξ αυτών το 92,5% είναι αγόρια και μόνο το 7,5% κορίτσια. Ανήλικα κάτω των 14 ετών είναι σε ποσοστό 9%. Η μεγάλη πλειοψηφία των ασυνόδευτων είναι από το Αφγανιστάν (περίπου το 50%) και ακολουθούν εκείνα από το Πακιστάν (21%).
Ποιος πλήρωσε τα 4.000 και 5.000 δολάρια για κάθε ένα από αυτά τα παιδιά; Περπάτησαν 4.687 χιλιόμετρα, αυτά τα παιδιά μόνα τους; Και δεν βάζει κανέναν σε σκέψεις ότι το 92,5% αυτών των ανήλικων είναι αγόρια;
Πρόκειται για οργανωμένο εποικισμό, ας μη γελιόμαστε. Και είναι πολλοί αυτοί που το γνωρίζουν και το αποδέχονται. Χτες τα ΜΑΤ έδειραν Έλληνες πολίτες που πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τα εγκαίνια του υπερσύγχρονου Κέντρου Υγείας στη Μόρια της Λέσβου «μόνο για μετανάστες».
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας προτίμησε να μην παραστεί για να μην επισημοποιήσει με το θράσος της τον ξυλοδαρμό Ελλήνων πολιτών. Βρισκόταν όμως στη Λέσβο επί 6 ημέρες. Σε αυτές τις ημέρες, μας έδωσε να καταλάβουμε πολλά.
«Η Λέσβος είναι διαχρονική γέφυρα ανθρώπων και πολιτισμών», είπε η ΠτΔ.
«Δεν μπορούμε, όμως, να απαιτούμε από την Ευρώπη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που γεννά το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, αν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας δεν αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί», είπε η ΠτΔ.
Όλη η ομιλία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, εδώ
Είπε και άλλα ενδιαφέροντα όμως η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτή τη φορά κατά την επίσκεψή της στο Μουσείο Προσφυγικής Μνήμης 1922, που βρίσκεται στη Σκάλα Λουτρών, στη Λέσβο.
Αναφέρθηκε στην αντίδραση της τοπικής κοινωνίας προς τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας το 1922, λέγοντας: "Υπήρξαν δυσκολίες τότε και όμως τελικά αφομοιώθηκαν έγιναν αποδεκτοί οι άνθρωποι, έστησαν εδώ τα σπίτια τους, απέκτησαν βιος, έκαναν οικογένειες κι έτσι δημιουργήθηκε ο πλούτος της πολιτιστικής παράδοσης, της παραγωγικής αυτής παράδοσης της Λέσβου. Γιατί αυτό νομίζω ότι είναι το νόημα όλων αυτών, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν καλά στοιχεία να δώσουν και μπορεί κανείς να αντλεί τα καλύτερα από όλους για να κάνει κάτι καλύτερο για το μέλλον. Αυτά ίσχυαν τότε και τα είδαμε στην πράξη να γίνονται".
Είπε, επίσης η ΠτΔ αναφερόμενη στο σημερινό μεταναστευτικό κύμα που πνίγει τα ελληνικά νησιά: «Δεν έχουν όλα τα φαινόμενα την ίδια μορφή και γι’ αυτό δεν παράγουν την ίδια ένταση ίσως. Αλλά εγώ πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι τα θετικά ότι πρέπει να αποβλέπουμε πάντα στη θετική πλευρά των πραγμάτων και να τα διαχειριζόμαστε. Στο μέτρο που ξεφεύγει η κατάσταση πρέπει να τυγχάνει μιας διαχείρισης για να μπορεί πάνω από όλα να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή. Όλον αυτό τον καιρό που γίνεται συζήτηση ειδικά σ’ αυτό το νησί αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα θυμάμαι διαβάσματά μου από την ιστορία και τη λογοτεχνία για τις εντάσεις που είχαν δημιουργηθεί σε εκείνη την περίοδο και πώς κατάφεραν τελικά να ανατραπούν και να μπορέσουμε όλοι να προχωρήσουμε. Είναι δύσκολες ιστορίες αλλά είναι μια πρόκληση για όλους μας. Το να διατηρήσει κανείς την κοινωνική συνοχή αλλά και την ανθρωπιά και τον ανθρωπισμό του. Κι αυτό νομίζω για την Ελλάδα είναι ένα στοίχημα».
Εν ολίγοις, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έπαιξε το γνωστό παιχνίδι της ταύτισης των προσφύγων από τη Μικρά Ασία με το σημερινό ανεξέλεγκτο γιούργια αφρικανών και ασιατών που εποικίζουν τα νησιά μας. Η ΠτΔ με τον Μηταράκη, στηρίζουν ως λύση τον εποικισμό ολόκληρης της χώρας. Δεν είναι πρόβλημα όλο αυτό για την κυρία Σακελλαροπούλου. Είναι «ένα στοίχημα και μία πρόκληση για τους Έλληνες να διατηρήσουμε την ανθρωπιά και τον ανθρωπισμό μας».
Αυτό είναι για όλους τους! Είναι ξένοι κι αυτοί οι ίδιοι προς τη χώρα μας κι ας έχουν όποιο αξίωμα θέλουν. Αφήνουν την Ελλάδα ανυπεράσπιστη και υποστηρίζουν την καταστροφή κάθε ελληνικού στοιχείου. Όταν έχεις στην Εξουσία τις ελίτ που βλέπουν αυτή τη λεηλασία ως ευκαιρία να «δείξουμε τον ανθρωπισμό μας» και ανάμεσα στο λαό πολίτες που πιστεύουν ότι οι Αφγανοί και οι Πακιστανοί είναι καημένοι που ψάχνουν καλύτερη μοίρα περπατώντας 4.687 χιλιόμετρα κι έχοντας στις τσέπες τους χιλιάδες δολάρια, αλλά ούτε ένα διαβατήριο, ένα πιστοποιητικό, ένα κωλόχαρτο που να αποδεικνύει ποιος είναι ο καθένας τους, όλα έχουν τελειώσει.
