Ο "σεβασμός" του μνημείου
Χθεσινή φωτογραφία από την Αγια Σοφιά, χαρακτηριστική της αντίληψης των γειτόνων μας για τη σπουδαιότητα και την ιερότητα του χώρου, ακόμη και τώρα που λειτουργεί ως τζαμί.
Η ελπίδα κείται μακράν (2)
1977. Ο Ζίγδης καταγγέλλει την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή και την πολιτική κατάντια της χώρας. Δύο τα σημεία ενδιαφέροντος. «Ντρέπεσαι σχεδόν να πεις ότι είσαι βουλευτής», λέει ο Ζίγδης. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, αυτό το πρόβλημα ξεπεράστηκε. Το επίπεδο της πολιτικής ζωής της χώρας, των υποψηφίων και των εκλεγμένων βουλευτών, ως τεράστιο τρυπάνι, τρύπησε εντελώς τον πάτο του βαρελιού της ντροπής. Σήμερα πλέον κανείς δεν ντρέπεται για τίποτα. Ίσως η τελευταία φορά που κάποιοι βουλευτές να ένιωσαν ένα μικρό ίχνος ντροπής ήταν κατά την ψήφιση των Μνημονίων. Από τότε, όλοι είναι υπερήφανοι και ο κάθε γραφικός τσαρλατάνος, ο κάθε γελοίος και τεμπελχανάς αμόρφωτος μπορεί να διεκδικήσει και να κερδίσει ένα έδρανο στη Βουλή. Αναμφίβολη και η ευθύνη των ψηφοφόρων. Μαζί πάνε αυτά. Ο λαός ποτέ δε συμπάθησε τους σοβαρούς. Το δεύτερο σημείο ενδιαφέροντος από την ομιλία Ζίγδη, είναι η αναφορά στη διαπλοκή κυβέρνησης και ΜΜΕ, (τότε μόνο εφημερίδων, φυσικά). Σχεδόν 50 χρόνια μετά, αυτή η δ
