Ναι, οι συμβολισμοί μας μάραναν τώρα!

Έσωσε τους ορθόδοξους ναούς στην Ελλάδα ο Αρχιεπίσκοπος και σκέφτηκε να βάλει πλώρη για να σώσει την Αγια Σοφιά στην Πόλη. Όχι φυσικά για να την ξανακάνει ναό, αλλά αυτό που ήταν, ένα μουσείο.

Άλλωστε, ήταν τόσο πετυχημένη η αντιμετώπιση από μέρους του, του κλεισίματος των Ιερών Ναών με εντολή του Κράτους που κόντεψε να τους μετατρέψει κι αυτούς σε μουσεία. Σε βουβά μνημεία. Σε απαγορευμένους χώρους. Να περνάμε κρυφά απ’ έξω και να μισοκάνουμε τον σταυρό μας για να μη συλληφθούμε ή φάμε πρόστιμο.

Θα χτυπήσουν και οι καμπάνες πένθιμα, θα ψαλεί και ο Ακάθιστος Ύμνος (εντελώς άσχετο με την περίσταση, όπως κι αν το δεις) στη Μητρόπολη Αθηνών κι έγινε το χρέος. Και για ποιο πράγμα θρηνούμε σήμερα; Επειδή η Αγια Σοφιά δεν θα είναι πλέον μουσείο. Τι λες βρε παιδί μου!

Δηλαδή δε θα μπορεί ο κάθε βλάσφημος να βεβηλώνει την ιερότητα του Ναού της του Θεού Σοφίας, αλλά θα το κάνουν αποκλειστικά οι μουσουλμάνοι και πικράθηκε ο Μακαριότατος.

Αρχικά, ας μας πει πότε και με ποιον τρόπο έδειξε τη θλίψη του που η Αγια Σοφιά δεν λειτουργεί ως Ορθόδοξος Ναός. Ας μας πει που και πότε διαμαρτυρήθηκε. Ας μας πει πότε έστειλε ένα επίσημο έγγραφο σε κάποιον διεθνή οργανισμό για να ζητήσει την επαναλειτουργία της Αγια Σοφιάς ως Ναού. Τυπικά έστω, συμβολικά.

Ποτέ! Μια χαρά το είχε αποδεχτεί ότι ήταν μουσείο και γινόταν εκθέσεις και επιδείξεις μόδας. Τώρα που θα λειτουργήσει ως τζαμί, συγκλονίστηκε! Κατηγόρησε μάλιστα για αδιαφορία «τους ισχυρούς του κόσμου τούτου» και δήλωσε ότι λυπάται επειδή  «με τη στάση τους αυτή ανέχονται ή ουσιαστικά αποδέχονται κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας μια ανίερη πράξη βεβήλωσης όχι μόνον ενός ιερού πνευματικού κέντρου της Ορθοδοξίας μας, της Χριστιανοσύνης, γενικότερα, και ενός συμβόλου της Πίστης μας, αλλά και ενός οικουμενικού μνημείου πολιτισμού και αλληλοπεριχώρησης μεταξύ των λαών και των ανθρώπων και των λαών διαφορετικών θρησκευτικών ταυτοτήτων». Ε ναι, βέβαια, μη μας πουν και οπισθοδρομικούς αντι-οικουμενιστές! Αλίμονο, για τέτοια είμαστε τώρα;

Εδώ προέχει τώρα να αποδεχτούμε την παγκοσμιοποίηση, τον Οικουμενισμό θα κακοκαρδίσουμε; Ορίστε, μια χαρά τα είχε πει ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος τα Χριστούγεννα: «Σας ομιλώ για το μεταναστευτικό γεγονός, που δεν μπορεί να αποτραπεί, είναι παγκόσμιο. Έχει δίκαιες αιτίες και μπορεί (αν αξιοποιηθεί σωστά) να φέρει καλά αποτελέσματα.  Οι άνθρωποι αυτοί θα μείνουν και θα ριζώσουν εδώ, τα παιδιά τους θα νιώθουν την γη μας Πατρίδα τους (όπως ριζώσαμε κι εμείς σε τόσες άλλες Πατρίδες της γης). Θα τους αγκαλιάσουμε, όπως αγκαλιάσαμε τους ομογενείς από την πρώην Σοβιετική Ένωση, τους αλβανούς και τόσους άλλους. Θα πάρουν για νύμφες και γαμπρούς, τα παιδιά μας· θα μας κάνουν υπερήφανους όταν φέρουν έπαθλα και πρωτιές (όπως ο Αντετοκούμπο), θα εργάζονται και με τις εισφορές τους στα ασφαλιστικά ταμεία μας θα εξασφαλίζονται οι δικές μας συντάξεις. Θα μεγαλώσουν οι πόλεις μας, θα κατοικηθούν τα έρημα χωριά μας και θα γεμίσουν παιδικές φωνές οι χορταριασμένες αυλές των σχολείων μας».

Τώρα, σοβαρά, έτσι όπως έχουμε μπλέξει, δεν πρέπει να ανησυχούμε για την Αγια Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, αλλά για την Αγία Σοφία στη Θεσσαλονίκη.

Έχουν αλωθεί τα νησιά από τους μουσουλμάνους, αλώνονται όλο και περισσότερο οι πόλεις στην ηπειρωτική χώρα, στην Αθήνα ακούς ελληνικά αραιά και που, κι ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος μας λέει να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε το γεγονός ότι  «Αυτή η αλλαγή στην ανθρωπογεωγραφία της Πατρίδος μας, φυσικό είναι, να φέρει αλλαγή και στην πολιτισμική εικόνα της».

Δηλαδή θα αλλάξει η εικόνα της Ορθόδοξης Ελλάδας, αλλά ο Ιερώνυμος, ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος και οι συν αυτώ λυπούνται που θα λειτουργήσει σαν τζαμί η Αγιά Σοφιά στην Τουρκία. Συγγνώμη, αλλά η υποκρισία έχει και όρια. Αμαρτία είναι να καθόμαστε ν’ ακούμε από Μητροπολίτη ότι οι χριστιανές θα παντρευτούν μουσουλμάνους κι έτσι θα μπορούμε να πληρωνόμαστε τις συντάξεις μας. Απορώ πως δε μας είπε να τις πουλήσουμε κιόλας τις χριστιανές να έχουμε ένα κομπόδεμα για τα γηρατειά μας.

Θα ήταν φοβερά κωμικό όλο αυτό, αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Κακοπέσαμε, αδελφοί μου, στο θέμα της ηγεσίας. Και της πολιτικής και της πνευματικής. Είναι τόσο μικροί οι ηγέτες μας που τσαλαπατήθηκαν από τις περιστάσεις. Μαζί με αυτούς κι εμείς, βέβαια.

Βλέποντας κι ακούγοντας Ιερώνυμους, Άνθιμους και Βαρθολομαίους, μου έρχεται σαν εικόνα, ότι αν κάποτε παίρναμε πίσω την Αγια Σοφιά, στην πρώτη λειτουργία θα καλούσαν και τον Πάπα να κάνουν συλλείτουργο, έτσι, για το καλό του Χριστιανισμού γενικά. Θα φώναζαν και Προτεστάντες, θα έβαζαν μέσα και κάνα πιάνο να τραγουδήσουν γκόσπελ. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα.

Εδώ θα μου πείτε, δεν καταλαβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος τι γίνεται γύρω του, εγώ θα καταλάβω; Να, στις 5 Ιουλίου μας διαβεβαίωνε ότι ο «Οι Τούρκοι δεν θα τολμήσουν να μετατρέψουν την Αγια Σοφιά σε τζαμί». Μέσα σε 19 μέρες διαψεύστηκε κι αντί να ζητήσει συγγνώμη που μας «κοίμιζε» καθησυχάζοντάς μας και να πάει να ξεκουραστεί, θα ψάλει τον Ακάθιστο.

Στην ίδια γραμμή με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, τον Μίλτο Βαρβιτσιώτη, που κι αυτός μας διαβεβαίωνε στις 9 Ιουλίου ότι ο Ερντογάν δεν θα τολμήσει να κάνει τζαμί την Αγια Σοφιά. Αλλά αυτός δικαιολογείται. Ούτε το Άγιο Πνεύμα έμπλεξε στην επιλογή του για τη θέση του υπουργού, ούτε είπε ποτέ ότι τον ενδιαφέρει κάτι άλλο εκτός από το να έχει πρώτη ξαπλώστρα στην Ψαρού της Μυκόνου.

Το πρόβλημα είναι στο ότι ένας Αρχιεπίσκοπος συντάσσεται με τους Βαρβιτσιώτηδες σε θέματα που αφορούν την Εκκλησία. Εδώ έχουμε κλασικό παράδειγμα αντιστροφής της υπακοής. Σε εκκλησιαστικά ζητήματα κάνει υπακοή η Εκκλησία στις κυβερνήσεις. Και με τον Τσίπρα τα ίδια έκανε και τώρα τα ίδια κάνει.

Να τις χτυπήσουμε πένθιμα τις καμπάνες, δε διαφωνώ, όχι όμως για την Αγια Σοφιά, αλλά για τον δικό μας ξεπεσμό και τα όσα αυτός θα φέρει. Διότι και η Κωνσταντινούπολη με τον ξεπεσμό της έδιωξε την Αγάπη του Θεού και την Προστασία της Παναγίας. Δε χρειάζεται να το ξαναζήσουμε για να μάθουμε.