Σπέρνουν ηττοπάθεια για να θερίσουν κέρδη

Τίποτε απ’ όσα ζούμε δεν είναι τυχαίο. Συμφωνίες και εξαγορές μεταξύ των ελίτ της Ελλάδας, ομάδων χωρών, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ γίνονται διαρκώς εν κρυπτώ. Η άγνοια αυτών των συμφωνιών είναι που μας κάνει να αντιμετωπίζουμε έκπληκτοι κάθε φορά τις εξελίξεις. Έχει και την αστεία του πλευρά το ζήτημα αυτό. Υπήρχαν, για παράδειγμα, Έλληνες πολίτες που αγωνιούσαν για την απόφαση του τουρκικού Δικαστηρίου σχετικά με την λειτουργία της Αγια Σοφιάς ως τζαμιού, ενώ η τουρκική κυβέρνηση είχε παραγγείλει 2 μήνες νωρίτερα το χαλί 14.000τ.μ. που θα στρωθεί στο πάτωμα του ναού για να κρυφτούν τα μωσαϊκά και για να γονατίζουν οι μουσουλμάνοι σε «αμόλυντο» έδαφος.

Όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Τα σημαντικά δεν ξέρω πώς μπορώ να τα βάλω σε μία σειρά. Μοιάζουν κομμάτια από τόσο διαφορετικά παζλ κι όμως είναι από το ίδιο. Πάντα οι ελίτ λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο. Επιτρέψτε μου ένα παράδειγμα: Από το ξεκίνημα της καριέρας του Χίτλερ, το 1922, κυριαρχούσε στις ΗΠΑ η άποψη ότι επρόκειτο περί ενός εντελώς ακίνδυνου γραφικού τύπου. Φυσικά, η άποψη αυτή δεν διαμορφώθηκε στην κοινωνία των ΗΠΑ έτσι, από μόνη της. Φρόντισαν οι εφημερίδες της εποχής να τη δημιουργήσουν.

Οι New York Times μοίραζαν εφησυχασμό στους αναγνώστες τους μέχρι και το 1924 όπου έγραφαν κάτι μικρά αρθράκια σε μέγεθος γραμματοσήμου, πώς η φυλακή εξημέρωσε τον Χίτλερ!

Πατώντας εδώ μπορείτε να βρείτε πολλά από τα «έγκυρα» εφησυχαστικά άρθρα των N.Y.T. της εποχής, σχετικά με τον Χίτλερ. Γιατί όμως συνέβαινε αυτό; Ήταν λανθασμένες οι «καλά ενημερωμένες πηγές» τους; Οι πηγές τους έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους. Και αυτή η δουλειά ήταν να αποκρύπτουν  το –όπως αποδείχτηκε – ηλίθιο σχέδιο των ελίτ «να αφεθούν ανενόχλητοι ο φασισμός και ο ναζισμός να αφανίσουν τον κομμουνισμό». Αυτή η απόφαση κυριάρχησε και κατέληξε η ανθρωπότητα, όπως κατέληξε.

Το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται και τώρα με τη διαρκή ανάπτυξη του ισλαμοφασισμού. Η Ευρώπη, υποτιμώντας τη δύναμή του καθώς και την καταστροφικότητα των εξτρεμιστικών του κλάδων, υποτιμά τον ισλαμοφασισμό, αντιμετωπίζει ως εύλογες τις διεκδικήσεις του και τον ανέδειξε σε ισότιμο παράγοντα του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Μάλιστα, πιστεύει έως και σήμερα ότι πρέπει να συνομιλεί με τους εκπροσώπους του ισλαμοφασισμού, αναγνωρίζοντας στον Ερντογάν τον ρόλο του ηγέτη, αλλά και πιστεύοντας ότι οι μουσουλμανικές κοινότητες εντός της Ευρώπης μπορούν άνετα να ενσωματωθούν.

Στην Ελλάδα, ως εκπρόσωπο αυτής της ελίτ των «διανοούμενων», πολιτικών, επιχειρηματιών που ανέλαβαν να εφησυχάσουν την κοινωνία απέναντι στον τουρκικό κίνδυνο βλέπω τη Ντόρα Μπακογιάννη. Είναι η πολιτικός που περισσότερο από τον καθένα πότισε την ελληνική κοινωνία με το δηλητήριο του «διαρκούς διαλόγου με την Τουρκία» ως μόνη αποτελεσματική λύση. Η Ντόρα Μπακογιάννη, συνεπικουρούμενη από κάτι «Ανοιχτές Κοινωνίες», κάτι ΚΕΦΙΜ και ΕΛΙΑΜΕΠ, φρόντισε συστηματικά να απαγορεύει διά ροπάλου ακόμη και τη σκέψη ότι  ο στρατηγικός ορθολογισμός θα μπορούσε να παίξει ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας.

Τώρα, λοιπόν, και εφόσον αποδείχτηκε ότι ο διάλογος δεν έχει ούτε αποτέλεσμα, ούτε διέξοδο, η κυρία Μπακογιάννη επισείει με απειλητική διάθεση τις επενέργειες της ανισορροπίας στρατιωτικής ισχύος μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, λες και φταίμε οι πολίτες γι’ αυτό. Αυτή την  ανισορροπία στρατιωτικής ισχύος μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας επικαλείται τώρα ως επιχείρημα, ανάγοντας σε αναγκαιότητα τον συμβιβασμό με την Τουρκία και την αποδοχή των απαιτήσεών της.

Δεν ντρέπεται, μάλιστα, η πολιτικός που έθετε ως δόγμα στα ελληνοτουρκικά το «Διάλογος, διάλογος, διάλογος!»,  όχι μόνο να συμπορεύεται με όσους κάνουν λόγο για  μαξιμαλιστικές θέσεις της Ελλάδας, αλλά και να προδικάζει ότι τυχόν ελληνοτουρκική ένοπλη αντιπαράθεση θα είχε τραγικά αποτελέσματα για την Ελλάδα. Ναι, είναι θλιβερό, αλλά αυτή η στάση της Ντόρας Μπακογιάννη, των συγγενών και του κύκλου της,  αυθόρμητα δημιουργεί το ερώτημα αν όλοι αυτοί  προτιμούν μία ελληνική ήττα ή νίκη.

Όταν οι μέχρι πρότινος ιέρειες και ιερείς του κατευνασμού, υποδύονται τώρα τους «σώφρονες» παρακινητές του «συμβιβασμού», αλλά και  τις πρόωρες μοιρολογίστρες μιας ήττας από την Τουρκία, δεν επιτρέπουν και πολλά περιθώρια στο να μην ακούγεται ως απλά ρητορικό το παραπάνω ερώτημα. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με συγκυρίες, αλλά με πολιτικές που στήθηκαν και ακολουθήθηκαν πιστά από πρωθυπουργικές και υπουργικές θέσεις. Αυτές οι θέσεις δεν δικαιούνται καν το άλλοθι της απουσίας ενημέρωσης ή γνώσης. Μάλιστα, η πολυετής παρουσία τους σε υψηλές κυβερνητικές θέσεις,  η πληρέστατη ενημέρωση από τις Εθνικές Υπηρεσίες Πληροφοριών, η συμμετοχή τους σε κορυφαίες συναντήσεις καθορισμού των μελλοντικών εξελίξεων μακροχρόνια, τύπου Bilderberg και οι στενότατες σχέσεις σε προσωπικό επίπεδο με ηγέτες των ΗΠΑ και της Τουρκίας διαχρονικά, συγγνώμη, αλλά κάνουν μάταιη και γελοία την επίκληση οποιουδήποτε άλλοθι.

«Μα έχει μία Ελληνίδα πολιτικός τόση δύναμη;» είναι το λογικό ερώτημα. Στην ευρύτερη περιοχή μας ναι, έχει τόση δύναμη. Σε κάθε ορχήστρα υπάρχουν πολλοί μουσικοί και πολλά όργανα. Όμως ξεχωρίζουν ανά παράσταση τα πρώτα βιολιά. Σε κάθε περιοχή ενδιαφέροντος υπάρχει κι από ένα. Μόνον ο μαέστρος είναι μοναδικός! Ο George Soros, ο οποίος έχει βαλθεί να ρεζιλέψει όλους εκείνους που σπεύδουν να  αποκαλέσουν «ψεκασμένο» και «συνωμοσιολόγο»  όποιον τολμήσει να αναφέρει με αρνητική διάθεση το όνομα του κερδοσκόπου-φιλάνθρωπου.

Βγήκε, λοιπόν, από το λαγούμι του χτες το βράδυ ο ιδιοκτήτης των ΜΚΟ παγκοσμίως και ανακοίνωσε μέσω του επίσημου λογαριασμού του στο Twitter, ότι τα ιδρύματά του, που διοικούνται από τον ίδιο και τον γιο του, Alexander Soros, αποφάσισαν να επενδύσουν ακόμη 220 εκατομμύρια δολάρια στην ενδυνάμωση των κοινοτήτων των μαύρων και στη δημιουργία νέων αντιρατσιστικών πολιτικών στις ΗΠΑ. Παραβλέπουμε το γεγονός πώς οι «εθνικές πολιτικές» δημιουργούνται από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις και όχι από επιχειρηματίες – κερδοσκόπους. Παραβλέπουμε και το γεγονός πως μπορεί κάποιος επιχειρηματίας – κερδοσκόπος να δημιουργήσει «εθνικές πολιτικές» εξαγοράζοντας ψήφους του νομοθετικού σώματος ή και ολόκληρους του νομοθέτες. Τα παραβλέπουμε, διότι πρόκειται περί ξεκάθαρης ομολογίας του George Soros.

Αυτό που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον είναι ότι, διαβάζοντας εδώ ολόκληρη την ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα των Ιδρυμάτων του George Soros, γίνεται αντιληπτό πως το κίνημα Black Live Matters που έβαλε σκοπό να καταστρέψει κάθε ίχνος Δυτικού πολιτισμού στον κόσμο, δεν ήταν καθόλου αυθόρμητο. Ήταν καλοσχεδιασμένο και χρηματοδοτούμενο. Αντιλαμβάνεστε πως αν ο George Soros επιθυμεί να φέρει τον κόσμο ανάποδα μέσω μίας δολοφονίας, έχοντας επενδύσει δισεκατομμύρια και αναμένοντας κέρδη τρισεκατομμυρίων από τις αλλαγές που θα φέρει αυτό το αναποδογύρισμα, είναι πολύ ευκολότερο γι’ αυτόν να βάλει τα πρώτα του βιολιά να παίξουν το κομμάτι «Οι υδρογονάνθρακες της Μεσογείου δεν είναι δικοί σας και δικοί μας, είναι του George Soros».

Οι ΦιλέLeft μπορούν να ετοιμάζονται για ένα ενθουσιώδες μπιζάρισμα!